μια σκέψη

Στην αγγειογραφία του Αμάσεως απεικονίζεται η διαδικασία του τρύγου και της οινοποίησης.
Διαφέρει σε κάτι από τις αντίστοιχες σημερινές εργασίες ;



Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2021

ΓΟΥΣΤΑΥΟΣ ΚΛΑΟΥΣ

 

ΓΟΥΣΤΑΥΟΣ ΚΛΑΟΥΣ

Έψαχνα στη βιβλιοθήκη μου για κάποιο βιβλίο και ήλθε στα χέρια μου το «ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΓΟΥΣΤΑΥΟΥ» του Νίκου Μπακουνάκη (εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ).

Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου ασχολείται με τα έργα και τις ημέρες του Γουσταύου Κλάους. 

Το είχα διαβάσει λίγα χρόνια πριν, και τώρα έκανα ένα πέρασμα στη βιβλιογραφία και στις παραπομπές. Είναι βέβαιο ότι οι παραπομπές πολλές φορές δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για το αντικείμενο που διαπραγματεύεται το βιβλίο. Μια τέτοια παραπομπή τράβηξε την προσοχή μου. Στη σελίδα 131, η υπ’ αριθ. 5, παραπέμπει στην εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ και αφορά τη νεκρολογία του Γουσταύου Κλάους.

Πολλές φορές οι νεκρολογίες περιέχουν πολύτιμες πληροφορίες. Επίσης αποτυπώνουν και το γενικότερο κλίμα της εποχής που έζησε ο νεκρολογούμενος. Οι ερευνητές πάντα φορές ανατρέχουν σε αυτές.

Αναζήτησα τη συγκεκριμένη παραπομπή. Βεβαίως είναι γραμμένη στη γλώσσα της εποχής και θα προσπαθήσω να σας τη μεταφέρω σε σύγχρονη διατύπωση.

 

12/09/1908 Η νεκρολογία του Γουσταύου Κλάους

Ο Γουσταύος Κλάους πέθανε.

Ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα για την Πάτρα και για ολόκληρη την Ελληνική βιομηχανία. Βαυαρός στην Εθνικότητα αλλά στην καρδιά του Έλληνας. Αγάπησε την Πάτρα και τους ανθρώπους της. Συμμετείχε ενεργά στην κοινωνική και καλλιτεχνική ζωή της πόλη μας.

Ο Γουσταύος Κλάους γεννήθηκε στο Memmingen της Βαυαρίας το 1825. Ήλθε στην Ελλάδα το 1852. Στην αρχή εργάστηκε στην Εταιρεία Φελς. Το 1859 αγόρασε αγροτική έκταση στην περιοχή Ριγανόκαμπος. Στην κορυφή του λόφου έχτισε την Οινοποιία του, η οποία αποτελείτο από πολλά κτίσματα και αποθήκες. Το 1872 ίδρυσε Εταιρεία με το όνομα Οινοποιητική Εταιρεία «Αχαΐα». Όσοι δεν έχουν επισκεφθεί την περιοχή δεν μπορούν να φανταστούν το μέγεθος και την αξία του έργου του Κλάους. Μετέτρεψε έναν έρημο μέρος σε Ελβετικό τοπίο.

περισσότερα...........


Η αγάπη του για την Ελλάδα ήταν τόσο μεγάλη ώστε νυμφεύτηκε την Ελληνίδα Θωμαΐδα Καρμπούνη, η οποία πέθανε ξαφνικά στις 25 Φεβρουαρίου του 1901στο Μόναχο. Ο θάνατος της συζύγου του τον βύθισε σε βαθιά μελαγχολία. Ακούραστος και στην ηλικία των 83 ετών, διατηρούσε τις δυνάμεις του ακμαίες και συνέχισε να εργάζεται χωρίς να καταπονείται στις εργασίες της Εταιρείας.

Στο Μόναχο είχα πάει πριν από δυο μήνες και επέστρεφε ακμαίος και υγιής με το Αυστριακό ατμόπλοιο Λόυδ «Βαρώνος Μπεκ». Αλλά ενώ το πλοίο έμπαινε στο λιμάνι της Κέρκυρας μετά από μια ξαφνική αδιαθεσία εξέπνευσε.

Ο Γουσταύος Κλάους άφησε μια κόρη, την Αμαλία, παντρεμένη στο Μόναχο με τον Βαρώνο Πέρφαλ.

Είχε τιμηθεί με τέσσερα παράσημα :  Το Σταυρό του Σωτήρος, το παράσημο του σιδηρού στέμματος της Αυστρίας, το Τουρκικό Μετζητιέ και το παράσημο του Λεοπόλδου του Βελγίου.  

Ο ΚΛΑΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΦΙΔΑ       

Ήταν βαθύς γνώστης του σταφιδικού ζητήματος. Όταν κατέβηκε στην Ελλάδα προσελήφθη στην εταιρεία Φελς.  Ήταν υπεύθυνος στο τμήμα των εξαγωγών της σταφίδας και άμεσος συνεργάτης του, στο τμήμα εισαγωγών, ήταν ο Θεόδωρος Άμβουργερ. Εργαζόταν διαρκώς και κατέστρωνε διάφορα σχέδια με στόχο την όσο το δυνατόν ανάπτυξη των εξαγωγών. Είχε πολύ αρμονική συνεργασία με τον επίσης αείμνηστο Θ. Άμβουργερ. Μετά τον θάνατο του οποίου συνέχισε τη συνεργασία με τους γιούς του μέχρι την στιγμή που, με δική του πρωτοβουλία, αποχώρησε από την Φελς. 

Με σκοπό την προώθηση της σταφίδας στο εξωτερικό, ταξίδευσε σε απομακρυσμένα χωριά της Αγγλίας και της Γερμανίας ερχόμενος σε άμεση επαφή με μικρούς εμπόρους. Πίστευε ότι με αυτό τον τρόπο συνέβαλε στην εξάπλωση και διάδοση του προϊόντος.

Κατήρτιζε στατιστικούς πίνακες προκειμένου να προβλέψει το μέλλον του προϊόντος. Το αποτέλεσμα αυτών των μελετών ήταν απογοητευτικό. Το εμπόριο της σταφίδας είχε τέτοιες διακυμάνσεις που τον οδηγούσαν σε αδιέξοδο.

Ο αείμνηστος Τρικούπης εκτιμούσε την κρίση και διορατικότητα του Κλάους και τον καλούσε επανειλημμένα στην Αθήνα προκειμένου να το συμβουλευτεί. Την εποχή εκείνη, υπήρχε το φλέγον ζήτημα της παρακράτησης, όπου ο Κλάους είχε εκφράσει την αντίθεσή του. Πλην όμως στην συνέχεια συμφώνησε.

Το πιο κάτω γεγονός είναι χαρακτηριστικό του ενδιαφέροντος του Κλάους υπέρ της σταφίδας.

 Ένας υπάλληλος της Εταιρείας Φελς είχε σταλεί στα χωριά για να αγοράσει σταφίδα. Ο Κλάους του τηλεγράφησε να αγοράσει με 30 τάλληρα. Ο υπάλληλος απάντησε : «Μου προσφέρονται με 27 τάλληρα».

Ο Κλάους με δεύτερο τηλεγράφημα του επιβάλλει να αγοράσει με 30 τάλληρα.

Και φυσικά ο υπάλληλος αγόρασε με 30 τάλληρα αυξάνοντας τις τιμές.

ΑΛΛΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

Ο Γουσταύος Κλάους είχε διατελέσει πολλά χρόνια Πρόξενος της Γαλλίας, έπαυσε όμως όταν κηρύχθηκε ο Γαλλο - Γερμανικός πόλεμος. Ήταν Βαυαρός και του αφαιρέθηκε η θέση του Γάλλου Προξένου.

Οι χορευτικές εσπερίδες τις οποίες έδινε  παλαιότερα στην πόλη μας μένουν αξέχαστες. Συγκέντρωναν όλη την αριστοκρατία της περιοχής και ξεχώριζαν για την τυπικότητα και την αυστηρή εθιμοτυπία.  

Μέχρι πέρυσι ο υπερογδοηκοντούτης Κλάους ίππευε προκειμένου να πάει στην Οινοποιία.

 Η ίδρυση των εργοστασίων και εγκαταστάσεων της Οινοποιίας  έγιναν στην εποχή της Μεταπολιτεύσεως και η δημόσια ασφάλεια δεν ενέπνεε μεγάλη εμπιστοσύνη, στο έρημο εκείνο μέρος. Για αυτό το λόγο χτίστηκε πυργίσκος με μικρά ανοίγματα και χρησίμευε ως καταφύγιο  στην περίπτωση επιδρομής κακοποιών στοιχείων.

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΧΑΪΑ

Μετά την αποχώρησή του, με δική του πρωτοβουλία, από την Εταιρεία Φελς, και με την αυστηρή προσωπική του επίβλεψη από το 1861 μέχρι το 1864 φυτεύτηκαν οι πρώτοι αμπελώνες στους πρόποδες του λόφου Ριγανόκαμπος.

Το μέρος που είναι η Οινοποιία Αχαΐα, ονομάζεται «Γκούτλανδ». Η αρχική ονομασία, στα Γερμανικά,  ήταν «Λάνδ-γκουτ» = εξοχή. Η κόρη όμως του Κλάους σε πολύ μικρή ηλικία αντέστρεψε τη λέξη και έγινε «Γκούτλανδ». Η ονομασία αυτή παρέμεινε από αδυναμία στην μοναχοκόρη του.

Το 1872, ο Κλάους μετέτρεψε την Εταιρεία σε μετοχική και διευθυνόταν από τριμελές συμβούλιο. Σήμερα σύμβουλοι της Εταιρείας είναι οι κ.κ. Αλβέρτος Άμβουργερ (Albert Hamburger), γιος του Θεόδωρου, και τον Ιωσήφ Ρίδελ (Joseph Riedl) και Γούδερτ.

Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ

Γενικά ο Κλάους είχε πολύ καλή υγεία. Κατά καιρούς όμως υπέφερε από πέτρες στην κύστη. Έκανε αρκετές εγχειρήσεις στην Γερμανία και πάντα επέστρεφε ακμαίος. Έφθασε στην ηλικία των 84 ετών και συνέχισε να εργάζεται όπως ο νεότερος των υπαλλήλων του. Ουδέποτε παραπονέθηκε για την καρδιά του. Παρόλα αυτά πέθανε από συγκοπή.   

 

 

Εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ

12/09/1908

ΓΟΥΣΤΑΥΟΣ ΚΛΑΟΥΣ

Ο Γουσταύος Κλάους απέθανε!

Πολλοί ακούοντες το δυσάρεστον άγγελμα ορμεμφύτως απεκάλυπτον συναίσθημα καταπλήξεως και λύπης. Προκειμένου περί ανδρός της αξίας και της μεγάλης δράσεως του Γουστάου Κλάους , περί ανδρός δηλαδή όστις επί ήμισυ και πλέον αιώνα συνεζυμώθη και συνεπάθησε και συνηγωνίσθη τον ιερόν αγώνα της εργασίας μεθ’ ημεδαπών και ξένων, εν τη πρώτη γραμμή αυτός, υπερέχων και δια των φώτων(;) και της ικανότητός του, προκειμένου ακόμη περί προσώπου το οποίον εσκόρπιζεν αίγλην και προεκάλει θαυμασμόν εις τους συγχρόνους του και τους νεωτέρους, η κατάπληξις της κοινωνίας ημών υπήρξε φυσική. Μάλλον δύναται τις να είπη ότι ο θάνατος του Κλάους παρήγαγεν την εντύπωσιν της πτώσεως μεγάλης δρυός, εις την θέσιν της οποίας εγκαθιδρύθη από της χθές η μνήμη ενός παρελθόντος ενδόξου υπό έποψιν δράσεως ανθρωπίνης, μεγάλου υπό έποψιν υπηρεσιών προς τον τόπον, ένθα διήλθε το πλείστον του βίου του. Η κοινωνία ημών, η οποία ουκ’ ολίγα οφείλει εις την δράσιν του υπέροχου τούτου εμπορικού και βιομηχανικού πνεύματος, του μετά θάνατον δρώντος εν έργοις ασάλευτου μεγαλείου, θα τιμήση βεβαίως την μνήμην αυτού και θα πενθήση ειλικρινώς επί τη εκλείψει ενός των μεγαλυτέρων ευεργετών αυτής.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΌΤΗΣ

Μια από τας μεγάλας δια τας Πάτρας και την εν γένει Ελληνικήν βιομηχανίαν προσωπικότητας, ο Γουσταύος Κλάους, Βαυαρός την Εθνικότητα αλλά Έλλην την καρδίαν και την ψυχήν, ευρίσκεται από του χθές επί του νεκρικού φερέτρου εγκαταλείψας αιφνιδίως όλον τον κόσμον πλησίον των ακτών της πεφιλημένης του Ελλάδος, εις την οποίαν επανήρχετο μετά δίμηνον εις Γερμανίαν απουσίαν. Φυσιογνωμία η οποία μένει βαθύτατα εκχαραγμένη εις τας καρδίας των κατοίκων της πόλεως των Πατρών, της πόλεως αυτής την οποίαν τόσον ηγάπησε και εν τη οποία η μεγάλη αυτού επιχειρηματική διάνοια εμεγαλούργησεν, αγωνισθείσα τον ένδοξον αγώνα εν τη βιομηχανική και εμπορική σταδιοδρομία της. Ο Γουσταύος Κλάους είνε η προσωπικότης εκείνη, η ιδιαιτέρως χαρακτηριστική δια τας Πάτρας, δια την δράσιν της και δια τα μεγάλα αυτής σχέδια τα οποία επραγματοποίησε και των οποίων παρηκολούθησε την προοδευτικήν εξέλιξην, πάντοτε ακούραστος, πάντοτε σθεναρός, πάντοτε εύελπις.

ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΡΓΟΝ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο νεκρός της σήμερον Γουσταύος Κλάους εγεννήθη εις το Memmingen της Βαυαρίας τω 1825. Ωπλισμένος με το θάρρος της εμπορικής δράσεως, κατήλθεν το πρώτον εις Ελλάδα το 1852 ένθα και ερρίφθη εις τον αγώνα του εμπορίου συνεταιρισθείς μετά της ακμαζούσης Εταιρείας Φελς και Σα. Μετά επταετίαν, το 1859 ο Κλάους προέβη εις την αγοράν του Ριγανόκαμπου και επί του θαυμασίου λόφου ανορθομένου επί της εκτάσεως εκείνης άρχισεν την ανοικοδόμισιν της Οινοποιίας «Αχαΐα», η οποία ολίγον κατ’ ολίγον επεκταθείσα εις οικοδομάς, τεραστίας αποθήκας υπογείους και εις εργοστάσια απετέλεσεν ολόκληρον συνοικισμόν. Το 1872 ο Κλάους ίδρυσε την Εταιρείαν υπό το όνομα Οινοποιτική Εταιρεία «Αχαΐα». Όσοι δεν έχουσι επισκευφθεί το τεράστιον εκείνο έργον του Γουσταύου Κλάους, δεν δύνανται να λάβωσιν ιδέαν της αξίας και του μεγέθους αυτού, εκ του οποίου και μόνον δύνανται να κρίνωσι περί του δαιμονίου ………… του ανδρός, όστις μετέβαλε δια της επιμονής και της θελήσεως τον έρημον εκείνον λόφον, εις αληθινό Ελβετικό τοπίον.

Η αγάπη του προς την Ελλάδα ήτο μεγάλη, τόσον ώστε να νυμφευθή Ελληνίδα σύζυγον την Θωμαΐδα Καρμπούνη, ήτις και απέθανεν την 25ην Φεβρουαρίου του 1901 εν Μονάχω όλως αιφνηδίως. Ο θάνατος της συζύγου του είχε βυθίσει εις βαθείαν μελαγχολίαν τον αείμνηστον Κλάους, όστις μονήρης πάντοτε έκαμνεν εις τας πέριξ του λόφου της Οινοποιίας, τους περιπάτους του πεζή. Ακούραστος και εις αυτήν την ηλικίαν των 83 ετών, διετήρει ακμαίας τας δυνάμεις του και ειργάζετο ακαταπονήτως εις τας εργασίας της Εταιρείας. Εις Μόναχον είχε μεταβή προ δυο μηνών και επέστρεφεν ήδη εκείθεν υγιέστατος και ακμαιότατος επιβαίνων του Αυστριακού ατμοπλοίου του Λόϋδ «Βαρώνος Μπεκ». Αλλά κατά τον πλουν και ότε το ατμόπλοιον εισήρχετο εις τον λιμένα της Κερκύρας προσεβλήθη εκ κεραυνοβόλου αποπληξίας και εξέπνευσεν υπό τον ουρανόν της γλυκείας δι’ αυτόν Ελλάδος. Ο Γουσταύος Κλάους αφήνει μόνον μια θυγατέρα την Μονάχω αποκαταστημένην βαρώνην Αμαλίαν Περφάλ. Παράσημα έφερε τέσσερα εν όλω. Τον Σταυρόν του Σωτήρος, το παράσημον του σιδηρού στέμματος της Αυστρίας, το Τουρκικόν Μετζητιέ και το παράσημον του Λεοπόλδου του Βελγίου.

Ο ΚΛΑΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΦΙΣ

Ένας εκ των βαθυτάτων μελετητών του σταφιδικού ζητήματος ήτο και ο αείμνηστος Γουσταύος Κλάους. Εν αρχή της εις Ελλάδα καθόδου του ως προαναφέραμεν προσελήφθη εις την Εταιρείαν Φελς ως υπάλληλος κατόπιν εγένετο εταίρος. Η δράσις του από του σημείου αυτού αναφαίρεται εν  τη εμπορεία της σταφίδος. Εις το γραφείον της Εταιρείας συνειργάζετο μετά του αειμνήστου Θεοδώρου Άμβουργερ. Ο Κλάους διηύθυνε το τμήμα της εξαγωγής της σταφίδος, ενώ ο Άμβουργερ το  έτερον, της εισαγωγής. Δεν είνε δυνατόν να περιγραφή η αφοσίωσις και ο ζήλος του Κλάους εν τη εργασία αυτή. Ειργάζετο διαρκώς και κατεπονείτο υπερανθρώπως εις την ανάπτυξιν της σταφίδος καταστρώνων ποικίλα εν τω νω αυτού σχέδια. Παροιμιώδης υπήρξε η αρμονία της συνεργασίας αυτού μετά του αειμνήστου Θεοδ. Άβουργερ, ήτις και μετά θάνατον του τελευταίου εξηκολούθησε με τους υιούς Άμβουργερ επ’ ολίγα όμως έτη διότι ο Κλάους κατόπιν απεσύρθη.

Δια να καταδειχθή η εργασία του Κλάους υπέρ της σταφίδος αρκεί ν’ αναφέρωμεν το εξής γεγονός. Ότε διετέλει συνέταιρος της Εταιρείας Φελς, συνέλαβε το σχέδιον να εξαπλώση την σταφίδα εις την εξωτερικήν αγοράν καταρρίπτων τα μεσότοιχα τα μεταξύ Ελληνικού εμπορίου και καταναλωτών. Προς τούτον εταξείδευσεν επισκεφθείς τα μάλλον απομεμακρυσμένα μέρη της Αγγλίας και Γερμανίας, εκεί δ’ επεδίωξεν ίνα έλθη εις συνάφειαν μετά των μικρών καταναλωτών. Έφθασε εις μικρά Αγγλικά χωρία και επεσκέφθη τα παντοπωλεία αυτών, εις τα οποία εύρε σταφίδα εντός μικρών κιβωτίων με τη μάρκα Φελς και Σα.                  

-          Ξεύρετε ποίος είνε αυτός ο Φελς : ηρώτα τους χωρικούς παντοπώλας ο Κλάους.

-          Όχι, απήντων ούτοι.

-          Εγώ είμαι, έλεγε τότε ο Κλάους και ανέπτυσσεν εις αυτούς υποδεικνύων το κέρδος το οποίον θα προσεπορίζοντο αν προέβαιναν εις απ’ ευθείας μετά του εν Ελλάδι καταστήματος συνεννοήσεις δια την προμήθειαν σταφίδος μικράς παραγγελίας προς προμήθειαν κιβωτίων σταφίδος.

Και κατά την εποχήν εκείνην το Κατάστημα Φελς είχεν από πλείστα όσα χωρία και πόλεις Αγγλίας και Γερμανίας μικράς παραγγελίας προς προμήθειαν κιβωτίων σταφίδος. Εννοείται, ότι το κέρδος δια το κατάστημα ήτο ασήμαντον, αλλά δια την σταφίδα εσήμαινε μεγάλως, διότι ο τρόπος αυτός συνέβαλλεν εις την εξάπλωσιν και διάδοσιν του προϊόντος δια της συναφείας σταφιδεμπόρου και καταναλωτού.

Μία επίσης από τα μεγαλειτέρας ενασχολήσεις τού Κλάους ήσαν αι στατιστικαί όχι μόνον του εμπορίου της σταφίδος αλλά και των άλλων προϊόντων, αι δε προσπάθειαι αυτού απέβλεπον εις συγκριτικούς πίνακας τους οποίους κατήρτηζε και επί τη βάσει των οποίων προσέβλεπε εις το μέλλον, εις αυτήν την τύχην του Ελληνικού τούτου προϊόντος.

Και το αποτέλεσμα δι’ αυτόν ήτο πάντοτε η απογοήτευσις, διότι δεν διέβλεπε σταθερότητα εις την καθόλου εμπορίαν της σταφίδος, η οποία υφίστατο τοιαύτας διακυμάνσεις, ώστε και ο πολυπειρότερος να πελαγώση. Εν γένει το όνειρον του Κλάους ήτο να ανυψώσει το εμπόριον της σταφίδος εις περιωπήν επιστήμης και εις την πραγμάτωσιν του ονείρου αυτού εδαπάνησε το πλείστον του χρόνου της εμπορικής του δράσεως.         

            Ο αείμνηστοςΤρικούπης μεγάλως εξετίμα την εν τω σταφιδικώ ζητήματι κρίσιν και διορατικότητα του Κλάους, εις τας γνώσεις και την πείραν πολλάκις προσέτρεξεν. Ούτω επανειλημμένως εκλήθη εις Αθήνας ο Κλάους υπό του Τρικούπη και εζήτησεν ούτος παρ’ αυτού διαφόρους πληροφορίας περί της παραγωγής και του οινοπνεύματος εν Ελλάδι, περί της εν τω εξωτερικώ καταναλώσεως αυτού, ως και περί της παγκοσμίου παραγωγής τούτου. Τας πληροφορίας αυτάς εζήτει ο Τρικούπης παρά του Κλάους, καθ’ ην εποχήν εκόχλαζε το ζήτημα της παρακρατήσεως, περί της οποίας είχεν εκφράσει τότε εναντίαν γνώμην εν αρχή ο Κλάους, ενώ κατόπιν εκηρύχθη υπέρ αυτής.

            Το ακόλουθον γεγονός είνε επίσης αρκετά χαρακτηριστικόν του ενδιαφέροντος του αειμνήστου Κλάους υπέρ της σταφίδος.

Είς υπάλληλος της Εταιρείας Φελς είχε αποσταλή εις τας επαρχίας προς αγοράν σταφίδων. Ο Κλάους ετηλεγράφησεν εις αυτόν εντεύθεν : «Αγοράσατε σταφίδα προς 30 τάλληρα».

Ο υπάλληλος απαντά !

«Μοι προσφέρονται σταφίδες προς 27 τάλληρα».

Ο Κλάους δια δευτέρου τηλεγραφήματος διατάσσει τον υπάλληλόν του : «Αγοράσατε προς 30 τάλληρα.». Και ο υπάλληλος της Φελς  ηγόρασε προς 30 τάλληρα σταφίδα ανυψώσας ούτω τας τιμάς.

ΑΛΛΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΙ

Ο Γουσταύος Κλάους είχε χρηματίσει επί πολλά έτη Πρόξενος της Γαλλίας εν Πάτραις, έπαυσεν δε ων τοιούτος αφ’ ότου εκηρύχθη ο Γαλλο-Γερμανικός πόλεμος. Ήτο Γερμανός και τω αφηρέθη η θέσις του Γάλλου Προξένου.

Αι χορευτικαί εσπερίδες τας οποίας έδιδεν εις παλαιοτέραν εποχήν μένουσι αλησμόνητοι. Διεκρίνετο δια την τυπικότητα και την αυστηράν εθιμοτυπίαν, συνεκέντρουν δε αύται, ό,τι αριστοκρατικόν και ευγενές.

Μέχρι πέρυσι ακόμη ο υπερογδοηκοντούτης Κλάους ίππευε μεταβαίνων εις την οινοποιίαν.

Η ίδρυσις των μεγάλων Εργοστασίων της Οινοποιητικής Εταιρείας «Γκουτλαντ» εγένετο κατά την εποχήν της Μεταπολιτεύσεως, ότε η δημόσια ασφάλεια δεν ενέπνευε μεγάλην εμπιστοσύνην και πολλοί οι κίνδυνοι δια τα εν ερήμω τόπω εργοστάσια. Ένεκα τούτου εκρίθη αναγκαία η ανοικοδόμησις και ενός πυργίσκου, όστις και ευρίσκεται ακόμη εις την Οινοποιίαν εν σχήματι κωδωνοστασίου, με μυκράς θυρίδας και ο οποίος θα εχρησιμοποιείτο εν καιρώ επιδρομής κακοποιών στοιχείων.

Μετά τον θάνατον της συζύγου του Θωμαΐδος Κλάους εν συνομιλία μετά φίλων έλεγε : «Πόσες φορές το πεπρωμένον γελά ακούων τα σχέδια των ανθρώπων!». Και αφηγείτο, ότι πολλάκις μετά της συζύγου του είχαν ομιλήσει και καταστρώσει διάφορα σχέδια περί του βίου ων θα διήγεν αύτη μετά τον θάνατον αυτού, όστις πάντως θα προηγείτο του θανάτου εκείνης λόγω της διαφοράς της ηλικίας, καθότι ενώ αυτός ήτο ογδοηκοντούτης περίπου τότε η σύζυγός του ήτο μόλις 60 ετών. Και προσέθετεν ο Κλάους : «Ενώ ωμιλούσαμε περί του θανάτου μου και περί του κατόπιν βίου της συζύγου μου, ουδέποτε εκάμαμε λόγον περί του τι θα συνέβαινεν εις εμέ αν απέθνησκε πρώτη εκείνη. Γελά λοιπόν ή δεν γελά το πεπρωμένον με τα σχέδια των ανθρώπων;!»

Η ΙΔΡΥΣΙΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΧΑΪΑΣ

Μετά την αποχώρησίν του εκ του οίκου Φέλς πρωτοβουλία του και υπό την αυστηράν επίβλεψίν του εφυτεύθησαν κατά τα έτη 1861 μέχρι του 1864 οι πρώτοι αμπελώνες επί των προπόδων του βουνού Ριγανόκαμπου ένθα σήμερον η απέραντος Οινοποιία. Πρώτος συνέλαβε την ιδέαν και πρώτος ως σκαπανεύς προόδου ίδρυσε την μεγάλην Εταιρείαν ήτις σήμερον ανά τον κόσμον ολόκληρον στέλλει τους Ελληνικούς οίνους της. Το μέρος ένθα η Οινοποιία Αχαΐα, ονομάζεται «Γκούτλανδ», εκ στρεβλωθείσης της λέξεως προφοράς της αγαπητής του θυγατρός, η οποία κατά την μικράν της ηλικίαν αντί να προφέρη καθαρώς την γερμανικήν λέξιν «Λάνδγκουτ» = εξοχή, έλεγε «Γκούτλανδ». Ονομασία ήτις εις ανάμνησιν της θυγατρός του αποθανόντος σεβαστού γέροντος παρέμεινε και θα παραμείνη. Την Εταιρείαν μετέβαλεν ο Γουσταύος Κλάους κατά το έτος 1872 εις μετοχικήν, διευθυνομένην υπό τριμελούς συμβουλίου. Σήμερον σύμβουλοι της Εταιρείας είνε οι κ. κ. Άμβουργερ, Ρίδελ και Γούδερτ.

Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ

Παρά την σιδηράν υγείαν του υπέφερε κατά καιρούς εκ λιθιάσεως της κύστεως, υπέστη δε αρκετάς εγχειρήσεις εν Γερμανία μετά τας οποίας επέστρεφε ακμαίος, όπως αναλάβη εκ νέου την τεράστιαν εργασίαν ην επί τόσα χρόνια διήυθυνε. Έφθασε μέχρι της ηλικίας του 84ου έτους και ακόμη την τελευταίαν ημέραν της εντεύθεν αναχωρήσεώς του ειργάζετο εις το γραφείον ως ο νεώτερος των υπαλλήλων του. Ουδέποτε παρεπονέθη δια πάθημα τι της καρδίας και εν τούτοις χθες έπαθεν εκ συγκοπής!  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου